Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Sed tamen intellego quid velit. Quod cum dixissent, ille contra. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.
Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Minime vero istorum quidem, inquit. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.
Laboro autem non sine causa; Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Age, inquies, ista parva sunt.
An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Restinguet citius, si ardentem acceperit. At enim hic etiam dolore. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Videsne quam sit magna dissensio? Minime vero, inquit ille, consentit. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.
Audi, ne longe abeam, moriens quid dicat Epicurus, ut intellegas facta eius cum dictis discrepare: Epicurus Hermarcho salutem. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.
Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Confecta res esset. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Bestiarum vero nullum iudicium puto. Omnis enim est natura diligens sui. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
Recte, inquit, intellegis. Recte dicis; Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Id mihi magnum videtur. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?
Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?
