Cur id non ita fit?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Erat enim Polemonis. Duo Reges: constructio interrete. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Et quidem, inquit, vehementer errat; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Primum quid tu dicis breve?
Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Recte, inquit, intellegis. Qui est in parvis malis. Cur post Tarentum ad Archytam?
Non est igitur voluptas bonum.
Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Tanta vis admonitionis inest in locis; Inde igitur, inquit, ordiendum est. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.
Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;
Bork
Itaque contra est, ac dicitis; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. At iam decimum annum in spelunca iacet.
Quis istud possit, inquit, negare? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Scisse enim te quis coarguere possit? Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Ut id aliis narrare gestiant?
Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.
Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Hoc non est positum in nostra actione. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?
